Kategoria: Blog

Wigierska podróż w rytmie slow – wspomnienie z rejsu po jeziorze Wigry

Myślami wciąż wracam nad jezioro Wigry, to była wyjątkowa podróż – nieśpieszna, pełna pięknych widoków, natury i smaków, które zostają w pamięci na długo. Wszystko zaczęło się w Osadzie na Cyplu – kameralnym polu namiotowym tuż nad brzegiem jeziora, gdzie czas płynie wolniej, a człowiek od razu czuje, że jest we właściwym miejscu.

Na rejs wyruszyliśmy elektryczną motorówką, jedną z dwóch dostępnych motorówek – nam trafiła się ta stylowa z lat 60., z eleganckimi detalami i duszą minionej epoki. Silnik pracował tak cicho, że momentami zapominało się, że jesteśmy nim napędzali – zamiast hałasu było tylko chlupotanie wody i śpiew ptaków.

Jezioro Wigry zachwyca od pierwszej chwili. Rozległa tafla wody, kręte, naturalne brzegi, 19 wysp rozrzucone jak zielone punkty i świadomość, że pod nami rozciąga się głębina sięgająca aż 74 metrów. Nasz kapitan, to gaduła, snuł opowieści o geologicznych początkach Wigier, o rybitwach, czaplach i tajemniczych zakonnikach, którzy przez wieki żyli w pokamedulskim klasztorze.

Kiedy dopłynęliśmy na półwysep Wigierski, zaczęliśmy oczywiście od jedzenia. I to jakiego! Najpierw trafiły do naszych rąk legendarne „Pierogi Wigierskie” sprzedawane z przyczepy przy Wigry 4 – już pierwszy kęs zdradzał, że mamy do czynienia z czymś absolutnie wyjątkowym. Kruche ciasto jak faworki, w środku soczyste owoce, a całość złocista, chrupiąca i pachnąca jak wspomnienie dzieciństwa. Receptura jest ściśle tajna i zna tylko pani Teresa, dlatego tylko tutaj można skosztować tego symbolu Wigier.

Po posiłku udaliśmy się na zwiedzanie kompleksu klasztornego – wersja skrócona bo jednak jest dużo chodzenia. Kompleks klasztorny to jeden z najważniejszych zabytków regionu, co prawda dwukrotnie burzony w czasie wojen, ale odbudowany z troską o detale, poszliśmy jeszcze na punkt widokowy – najdalej wysunięty fragment Półwyspu Wigierskiego.

Po zwiedzaniu przyszedł czas na rybę – zjedliśmy ją w smażalni przy Wigry 5. Ryba i frytki – czy można chcieć czegoś więcej? 🙂

Cała wyprawa trwała około dwóch godzin – z czego półtorej spędziliśmy na półwyspie. brak pośpiechu, duża dawka natury, zjawiskowa motorówka – wszystko to sprawiło, że było to coś więcej niż zwykła wycieczka.

Polecam tę przygodę każdemu, kto szuka czegoś prawdziwego – kontaktu z naturą, z historią i ze sobą samym. Wigry potrafią oczarować – i zostają w sercu na długo.

Przygoda w sercu Puszczy Augustowskiej

Jeśli marzysz o kajakowej wyprawie wśród dziewiczej przyrody, historycznych śluz i spokojnych zakątków Suwalszczyzny, trasa z Frącek do Mikaszówki będzie idealnym wyborem. To jeden z piękniejszych odcinków Czarnej Hańczy – królowej polskich rzek kajakowych.

Dystans i poziom trudności

• Zbiórka na spływ: Maćkowa Ruda 39, 16-503 Krasnopol
• Długość trasy: ok. 23–24 km
• Czas spływu: ok. 6 godzin spokojnego wiosłowania
• Poziom trudności: łatwy do umiarkowanego – idealny dla rodzin i początkujących

Najciekawsze atrakcje na trasie

1. Puszcza Augustowska

Zaraz po wypłynięciu z Frącek wpływamy w serce Puszczy Augustowskiej – las sosnowy, śpiew ptaków, cienie drzew i okazja do spotkania dzikiej fauny (zimorodki, czaple, bobry). To miejsce, gdzie naprawdę można odetchnąć.

2. Jałowy Róg

Stanica wodna ze zjawiskowym barem, idealne miejsce na ciepły posiłek w połowie trasy, po odpoczynku można zadzwonić do wypożyczalni kajaków z informacją że ruszacie na ostatni odcinek do Mikaszówki.

3. Śluzy Sosnówek i Mikaszówka

Na końcowym etapie trasy czekają dwie zabytkowe bo wybudowane w 1828 roku, ręcznie obsługiwane śluzy. Śluzowanie to atrakcja sama w sobie – emocjonujące doświadczenie techniki sprzed wieków, które zachwyca zarówno dorosłych, jak i dzieci.

4. Drewniany kościół w Mikaszówce

Po zakończeniu spływu, jeśli starczy czasu, warto zatrzymać się przy drewnianym kościele w Mikaszówce – zbudowanym w stylu puszczańskim, z nietypowym wnętrzem zdobionym porożami.

Zakończenie spływu po prawej stronie za drugą śluzą.

Gdzie coś zjeść?

Choć spływ odbywa się w otoczeniu dzikiej przyrody, nie brakuje miejsc, gdzie można się zatrzymać i posilić:

• Frącki – na start można zaopatrzyć się w lokalnym sklepie spożywczym, obok znajduje się też stacja paliw.
• Studziany Las – przy biwakowisku często dostępne są świeże bułeczki, jagodzianki i domowe wypieki.
• Jałowy Róg – stanica wodna ze zjawiskowym barem, idealne miejsce na ciepły posiłek.
• Mikaszówka – na końcu trasy działa Gościniec Mikaszówka.

🔸 Wskazówka: warto zabrać gotówkę – nie wszędzie zapłacisz kartą!

Praktyczne porady

• Zabierz lekki prowiant i dużo wody – nawet jeśli planujesz zatrzymać się po drodze.
• Warto mieć ubrania na zmianę i coś od deszczu – pogoda w Puszczy potrafi się zmieniać dynamicznie.

Dlaczego warto?

Spływ z Frącek do Mikaszówki to połączenie aktywności fizycznej, relaksu i kontaktu z przyrodą. To świetna propozycja na jednodniową wyprawę, ale także część dłuższej kajakowej przygody. Malownicze widoki, zabytkowe śluzy i urokliwe zakątki Suwalszczyzny pozostaną w pamięci na długo.

Rowerem wokół Wigier – 46 kilometrów przez serce Wigierskiego Parku Narodowego

Jeśli marzysz o dniu pełnym natury, słońca, pięknych widoków i lokalnych smaków – trasa rowerowa wokół Wigier to idealny plan. 46 kilometrów po malowniczych ścieżkach Wigierskiego Parku Narodowego to niezapomniana przygoda – zarówno dla pasjonatów dwóch kółek, jak i tych, którzy chcą po prostu oderwać się od codzienności. A wszystko zaczyna się w wyjątkowym miejscu…

Start: Osada na Cyplu – poranek nad jeziorem

Naszą wyprawę rozpoczynamy w Osadzie na Cyplu, urokliwym polu namiotowym położonym tuż nad brzegiem jeziora Wigry. Poranek spędzamy z kubkiem aromatycznej kawy w ręku, w Grill Barze – idealne miejsce na złapanie chwili oddechu przed trasą.

Czarujący początek: Kładki nad Czarną Hańczą i zatoka Słupiańska

Pierwsze kilometry oddają to co najlepsze w Wigierskim Parku Narodowym, pagórki, kręte leśne dukty i oczywiście kładki nad Czarną Hańczą, wijącą się przez mokradła i bujną roślinność, polany i rozlewiska, warto tu przystanąć na chwilę. Po kolejnych kilometrach otwiera się przed nami Zatoka Słupiańska a kawałek dalej Półwysep Łysocha, miejsca bajkowe, choć wymagają zjechania ze szlaku.

Widok za widokiem: Binduga, Powały, Bartny Dół

Trasa wokół Wigier zachwyca co krok. Punkty widokowe w miejscach takich jak Binduga, Powały czy Bartny Dół pozwalają zatrzymać się, zjeść coś z plecaka i po prostu chłonąć pejzaż. To miejsca, gdzie czas płynie inaczej – wolniej, spokojniej.

Smak przerwy: Wigraszek

Zatrzymujemy się na posiłek w Wigraszku – klimatycznej karczmie, gdzie można spróbować lokalnych dań, odpocząć i porozmawiać z innymi podróżnikami. Kuchnia jest domowa, świeża, a porcja dokładnie taka, jakiej potrzeba po kilkunastu kilometrach pedałowania.

Panorama z góry: Wieża w Kruszniku

W Kruszniku warto wdrapać się na wieżę widokową, z której rozciąga się szeroka panorama na jezioro Wigry i okoliczne lasy.

Ślady historii i kultury

Dalej mijamy wieś Zakąty w której mieszkał Stanisław Tym, a kawałek dalej pomnik w Czerwonym Krzyżu – miejsce pełne historii. To dobry moment na refleksję i krótki przystanek w cieniu drzew.

Relaks i uczta: kąpiel w Piaskach, smaki Czerwonego Folwarku

W Piaskach zatrzymujemy się na orzeźwiającą kąpiel w jeziorze – nie ma nic lepszego, niż chłodna woda po kilku godzinach jazdy. Kilka kilometrów dalej czeka na nas Rosochaty Róg z wędzonymi rybami w „Wiejskim Zakątku” a kawałek dalej – Czerwony Folwark i zasłużone kartacze, babka ziemniaczana i inne regionalne specjały przygotowywane na bieżąco w „Domowych Smakach” – polecam odwiedzić nawet będąc najedzonym.

Wigierskie pierogi i spokojny powrót

Na deser – dosłownie i w przenośni – wpadamy do Teresy w Wigrach, gdzie Pierogi Wigierskie są legendą. Nadziewane owocami, smażone w głębokim oleju… po prostu trzeba spróbować (o ile jeszcze będą, bo schodzą jak świeże bułeczki :))

To przepiękną pętlę domykamy przez Stary Folwark, mijając ośrodek zarybieniowy Wigierskiego Parku Narodowego, restaurację „Azymut” i jej placki ziemniaczane z pstrągiem, i „Gospodę pod Sieja„, miejsce znane i lubiane , przez Cimochowiznę, aż z powrotem do Osady na Cyplu. Droga wiedzie przez lasy, pola i niezliczone punkty widokowe – o każdej porze dnia i roku oferujące coś nowego, choć poza sezonem zdecydowanie maleje liczba punktów gastronomicznych 🙂

Wigry to nie tylko jezioro. To opowieść o naturze, historii i ludziach. A najlepszym sposobem, by ją poznać, jest wskoczyć na rower i ruszyć w drogę.

Gotowi? ruszamy, przygoda czeka!

Są takie poranki, które zostają w pamięci na zawsze. Gdy cisza poranka miesza się z chłodnym tchnieniem wody, a nad taflą jeziora Wigry unosi się mgiełka… Właśnie wtedy zaczyna się nasza kajakowa przygoda – wyprawa z Osady na Cyplu w stronę Zatoki Hańczańskiej, na spotkanie z orłem bielikiem.

Start: świt, cisza i kajaki

Kajaki wypożyczamy dzień wcześniej – na naszym polu namiotowym, to ważne, bo nasza wyprawa zaczyna się naprawdę wcześnie. Pobudka o 3:45, szybka herbata, ciepła bluza, czapka z daszkiem – i już o 4:00 jesteśmy na wodzie. Świt dopiero zaczyna rozjaśniać niebo, a jezioro (jak i całe pole namiotowe) śpi pod warstwą porannej mgły. Wiosłujemy cicho, by nie zakłócać tej niemal mistycznej atmosfery.

Zatoka Hańczańska – urok dzikiej przyrody

Pierwszym celem jest Zatoka Hańczańska – urokliwe miejsce, gdzie woda, niebo i cisza tworzą jedność. Słychać tylko plusk wioseł i ptasie nawoływania. Czasem da się dostrzec wydrę, czaplę lub krążącego nad linią drzew bielika – symbol siły i wolności – jak będziemy mieli szczęście, zobaczymy jak poluje!

Wysoki Węgieł – kraina ludzi i duchów

Płyniemy dalej na wschód, wzdłuż tajemniczego Wysokiego Węgła. To miejsce dziś jest objęte ochroną, dzikie, nietknięte, ale jego historia jest bogata – niegdyś istniały tu trzy wsie, tętniło życie, dymiły kominy. Dziś przyroda odzyskała swoje. Las porasta zbocza, ptaki zakładają gniazda w ciszy, której nie przerywa już ludzki głos.

Spotkanie z bielikiem

Jeśli dopisze szczęście – a czasem wystarczy cierpliwość i cisza – można zobaczyć królewskiego orła bielika w locie. To niesamowite przeżycie, które zapiera dech – majestatyczny lot, rozpostarte skrzydła, sylwetka nad wodą.

Powrót z sercem pełnym zachwytu

Cała wycieczka trwa około 3 godziny. Wraz z pierwszym słońcem wracamy do Osady – zmęczeni, ale szczęśliwi. Świat budzi się do życia, a my już przeżyliśmy coś wyjątkowego. Jeśli szukasz kontaktu z naturą, spokoju, ciszy i… baśniowych plenerów – ta poranna wyprawa kajakiem po Wigrach to coś, czego warto doświadczyć.